ما چون دو دريچه روبروي هم
آگاه زهر بگو مگوي هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
  هر روز قرار روز آينده
عمر آينه بهشت، اما…آه
بيش از شب و روز تير و دي كوتاه
                   اكنون دل من شكسته و خسته ست        
             زيرا يكي از دريچه ها بسته ست              
             نه مهر فسون، نه ماه جادو كرد              
               نفرين به سفر، كه هر چه كرد او كرد..